Wieczorową porą....

Ach tak mnie naszło......nie planowałam o tym pisać a jednak!

W naszych kolejach losu różnie to bywa. My, Płeć Piękna już tak mamy, że kochamy, rozpamiętujemy, tęsknimy i zamartwiamy się na zapas......no cóż babska natura. I wiecie co??? za diabła tego nie zmienimy. Sentymentalność to nasza specjalność!
Prawda, prawda rym nawet to potwierdził!!! W poniedziałek dnia 14go tego miesiąca na całe sześć tygodni wyjechał mój P.  Wiem, wiem to tylko dni kilka a ja już marudzę. No cóż kobieta tęskniąca nie zawsze musi wyglądać na załamaną, wystarczy, że cholernie gniecie coś w sercu i starczy tego ,,dobrodziejstwa''.

Mężczyzna Życia, Mój Osobisty Wybranek Serca też na swój sposób tęskni. A jak się do tego przyznaje to już tak się dzieje uwierzcie! Bo te chłopiska to takie bestie nieskore do wyznań. Mnie trafił się ten troszku wylewniejszy:).  Postanowiłam nie wprowadzać się w stan ulanej od łez kobity, która smara w papierowe chusteczki i na przemian wycierając oczy i czerwony nos - fujjjjjj! zrobiłam sobie sesję zdjęciową i wysłałam P. szybciutko niespodziankę. Ciekawa jestem odzewu......

Po obejrzeniu, przetworzeniu dzielę się z Wami i przyznaję, że wygadanie się pomaga i to bardzo! Rozmyślam na ile sposobów możemy tęsknić? Czy któraś z Was też to przechodziła? Ja zaczynam ale twardo brnę z podniesioną głową!

 

A to owa sesja dzięki której powstał ten post.

 

 

 

 

Ps.:

 

Każda tęsknota spowodowana rozłąką z ukochaną osobą jest bardzo bolesna. Ale zupełnie inaczej odczuwana jest ona, kiedy wiemy, że z ukochaną osobą możemy spotkać się już tylko w marzeniach i wspomnieniach. Na szczęście mnie to nie dotyczy!

 

Zmykam spać bo dziś trzeba będzie wstać hi hi!